Het uitzicht op de top blijkt verpletterend mooi: uitgestrekte heuvelen met boomtoppen waarop een nevel rust net als het gedicht beschrijft. De Duitsers die de top inmiddels ook bereikt hebben nemen nog een Schnapps om de beklimming te vieren.
Toen ik omkeek was er geen oude berghut te zien, waar Goethe zijn gedicht in de muur kraste met een potlood maar een fonkelnieuwe Original-Kopie zoals alleen Duitsers die kunnen maken. Bij nader onderzoek, wat niet moeilijk was vanwege een enorme plaquette op de hut, blijkt dat deze kopie gefinancierd te zijn door de Lions Club. De originele hut is 1870 afgebrand.
Binnengekomen raak ik aan de praat met een enorme Duitser met dito bierbuik. Onderweg naar de top heb ik hem zeker zes Feiglings achterover zien slaan. Hij is gefascineerd dat iemand uit Amsterdam naar deze afgelegen plaats reist om Goethe volgen. Ik vraag hem het gedicht voor te dragen. Dan neemt hij een nederige houding aan en met een diep respect op zijn gezicht draagt hij gedicht uit zijn hoofd op:
Über allen Gipfeln
Ist Ruh,
In allen Wipfeln
Spürest du
Kaum einen Hauch;
Die Vögelein schweigen im Walde.
Warte nur, balde
Ruhest du auch.
Het doet me veel te zien hoeveel het gedicht de man doet en het respect dat hij betoond aan een dichter.
Er is een foto bewaard gebleven van het gedicht dat Goethe met potlood op de muur kraste. Wiki laat echter alleen Duitse Origanal-Kopies zien van het gedicht. Na wat speurwerk in m'n boekenkast vond ik deze foto die bewaard wordt in het Goethe-museum te Dusseldorf. Deze foto is een kwart slag gedraaid de echte kopie van het gedicht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten