De bovenverdieping van het Römisches Haus is in tegenstelling tot de benedenverdieping zeer strak qua vormgeving. Voor de ingang staan vier Ionische zuilen die een fries dragen waar Minerva (godin van kunst en wetenschappen) en Ceres (godin van tuin en landbouw) op staan afgebeeld. Door de zuilen lijkt het bovendeel jonger dan de benedenverdieping. Uit Goethes dagboeken lijkt het idee een 'nieuwe' tempel te bouwen op een 'oude' van hem geweest te zijn. Het is overigens wel het tijdperk dat men overal nep-ruines van kastelen en kerken maakte om de tuin op te leuken. Van binnen is het is gebouw even classicistisch als van buiten. Johann Heinreich Meyer maakte de schilderingen binnen vol verwijzingen naar de mythologie.
Of het Römisches Haus nu een neptempeltje is dat naar de Goethes Italiaanse grillen is neergezet of dat het huis echt monumentale waarde heeft, Goethe legde met dit huis de wel basis voor het classicisme in Duitsland. En daarmee helaas ook met het veel latere neo-classsisisme van Albert Speer en zijn consorten. Er is geen tijd waarin Goethes erfgoed erger is misbruikt dan onder het Nationaal Socialisme.
Het gebouw staat in ieder geval sinds 1998 wereld erfgoedlijst van Unesco.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten