Dan gaat de zon onder en als er niet wat opstijgende damp was, dan was het uitzicht volkomen bewegingloos. Dit is precies de sfeer in het gedicht: over de bergtoppen (steen), de boomtoppen (planten), de vogels (dieren), du (de mens) heerst een volkomen rust.
Vrijwel aan het eind van zijn leven beklimt Goethe een dag voor zijn verjaardag in 1831 nog eenmaal de de heuveltop samen met Johann Christian Mahr. Goethe is dan al in de tachtig. Mahr, de geoloog met wie Goethe talrijke wandelingen heeft gemaakt en met wie Goethe als minister veel heeft samengewerkt aangaande de mijnbouw, beschrijft prachtig hoe Goethe in zijn tranen droogt nadat hij het gedicht weer gelezen heeft. Met weemoedige stem zegt Goethe, een half jaar voor zijn dood, dan: Ja: warte nur, balde ruhest du auch. Een halve minuut blijft Goethe stil uit het raam kijken en zegt dan: nun wollen wir weiter gehen!
Het is wellicht het meest belangrijke gedicht geworden in de Duitstalige literatuur. Prachtig is de vertolking van Blixa Bargeld, zanger van de vermaarde punkband Einsturzende Neubauten op een avond in Weimar.
Johan, wat een waanzinnig idee om jouw liefhebberij om te zetten in deze originele blog. Met gepaste bewondering bedank ik je hartelijk voor de schrijverij. Ben ook wel benieuwd wanneer je de spreuk 'what is important in life is life, and not the result of life', die Goethe in zijn anglo-saxische periode de wereld inslingerde, gaat verbinden aan de Oostenrijkse band Opus, die daar ongetwijfeld inspiratie uithaalde bij het fabriceren van de prachtige en subtiele wereldhit 'Life is life'(http://www.youtube.com/watch?v=b3kO5jjYioY). Of wat te denken van Laibach (http://www.youtube.com/watch?v=LZxE0ttCLnM), zouden die snaakse Slovenen ook door de grote Duitse meester zijn beinvloed?
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je reactie!! Jouw blogspot mag er ook wezen! Je stuk over Leidschenrijn is echt zo droef geweldig.
BeantwoordenVerwijderenHaha ik zal eens kijken of het Opus Dei van Laibach naar Goethe leiden gaat!!